Meikever

De Meikever Melolontha Melolontha: Begrijp de Meikevern

De Meikever, ook wel bekend als de Melolontha Melolontha, is een veelvoorkomende kever die vooral in de lente veel aandacht trekt. Ondanks zijn naam is de Meikever geen echte kever in de entomologische zin, maar een kever uit de familie Scarabaeidae. In dit artikel zullen we ingaan op de kenmerken, levenscyclus en het gedrag van deze fascinerende kever.
Identificatie van de Meikever
De Meikever is gemakkelijk te herkennen aan verschillende kenmerkende eigenschappen. Hij heeft een hard schild over zijn achtervleugels, die in een rechte lijn in het midden samenkomen. Langs de zijkanten van zijn lichaam zijn karakteristieke witte driehoeken te zien. Het meest opvallend zijn de losse, knotsvormige antennes die kunnen openen als de pagina’s van een boek. Deze kevers laten deze antennes vaak zien wanneer ze tegen ramen vliegen.

De Meikever behoort tot de familie Scarabaeidae en komt in veel delen van de wereld voor, waaronder Europa, Rusland en delen van Azië. De Meikever is doorgaans iets groter dan de Junikever, meestal met een afmeting van 25-30 millimeter, een donkere kop en een bruin schild op hun rug.

Levenscyclus van de Meikever

De volwassen Meikever heeft een relatief korte levensduur van ongeveer vijf tot zes weken. Voordat ze volwassen worden, brengen ze echter ongeveer drie tot vier jaar door als larven onder de grond. Tijdens deze larvale fase voeden ze zich met de wortels van planten, wat ze soms tot een plaag voor tuinders maakt.

Wanneer komen meikevers voor?

Traditioneel komen Meikevers eind april of begin mei tevoorschijn, vandaar hun gebruikelijke naam. In sommige jaren, zoals in 2011, werden ze echter al waargenomen vanaf het einde van de eerste week van april.

De levenscyclus

De levenscyclus van de Meikever bestaat uit vier stadia, te beginnen met het eistadium. Afhankelijk van de temperatuur komen de eieren na vier tot zes weken uit, met een ideale temperatuur van tussen de 15 en 20 graden Celsius. Nadat de eieren zijn uitgekomen, komen de larven (engerlingen) in augustus en september tevoorschijn. Aanvankelijk veroorzaken deze larven weinig zichtbare schade omdat ze kleine worteldeeltjes eten. Naarmate ze verder ontwikkelen, vooral in hun derde jaar, neemt hun eetlust aanzienlijk toe, wat leidt tot aanzienlijke schade aan gewassen zoals gras. Deze derde fase duurt doorgaans een jaar, waardoor er herhaaldelijk schade aan de gewassen ontstaat. Uiteindelijk vindt de verpopping tot kever plaats eind juni. De Meikevers vliegen vervolgens uit in augustus en kunnen de winter overleven in een zogenaamde pop-kamer, die net onder het oppervlak kan zijn of tot wel een meter diep. In april en mei, wanneer de temperatuur enkele dagen en nachten boven de 10 graden Celsius blijft, komen de volwassen Meikevers weer tevoorschijn.

Voortplanting van de Meikever

De gehele levenscyclus van de Meikever duurt in de meeste landen ongeveer drie jaar. In gebieden met lagere temperaturen kan de levenscyclus vier jaar duren. In april en mei komen de Meikevers uit de grond en gaan ze op zoek naar voedsel. Deze voedselzoektocht duurt meestal twee weken, waarna de vrouwtjes terugvliegen naar de plek waar ze zijn uitgekomen om eieren te leggen. Ze leggen doorgaans meer dan 20 eieren op een diepte van ongeveer 20 centimeter. De meeste vrouwelijke kevers sterven na het leggen van de eieren, maar een klein deel overleeft en herhaalt de cyclus. Onder gunstige omstandigheden kan een vrouwtje meer dan 40 eieren leggen, wat tot aanzienlijke schade kan leiden.

Schadelijke effecten van de Meikever

Volwassen Meikevers veroorzaken nauwelijks schade. In uitzonderlijke gevallen kan een pruimenboom worden aangetast door Meikevers, maar dit vereist een grote populatie. De grootste schade wordt veroorzaakt door de engerlingen. Deze C-vormige larven voeden zich met de wortels van gewassen, wat op diverse plekken kan voorkomen, waaronder weilanden, tuinen en kwekerijen. Een bijkomend gevolg van wortelschade is dat planten kwetsbaarder worden voor andere ziektes. Daarnaast bestaat er zogenaamde nevenschade doordat vogels en andere zoogdieren op zoek gaan naar de larven en het gras overhoop halen om ze te vinden.